Ιησούς επί των υδάτων

Κοσμάς,2002

στη θάλασσα δίνεσαι χωρίς χέρια χωρίς μάτια και με τα φανάρια στο κόκκινο

(κ.π.)

Κυριακή στην Άθωνος

Kosmas, 1997

ανάμεσα στη χάρτινη συσκευασία παλαιοβιβλιοπωλείου και σε μια τούρκικη τουαλέτα συνήθως μεσολαβεί μισάνοιχτη η αλήθεια μη τολμώντας καν ένα βλέμμα.

(κείμενο Κ.Π.)

η ζωή

μυρίζει ξύλο, πέτρα και στάχτη χτιστή στο μέλλον

(μαζί με Κατερίνα Παπαδοπούλου)

καιρός σημάδι

Διαμαντής Κοσμάς, 2003

[..]
δίπλα σου αυτός ο ανάπηρος πριν κοιμηθεί βγάζει το πό-
δι του
τ' αφήνει στη γωνιά — ένα κούφιο ξύλινο πόδι —
πρέπει να το γεμίσεις όπως γεμίζεις τη γλάστρα με χώμα
να φυτέψεις λουλούδια
όπως γεμίζει το σκοτάδι με αστέρια
όπως γεμίζει λίγο-λίγο η φτώχεια στοχασμό κι αγάπη.[..]

Γ.Ρίτσος

περιμένοντας

Koσμάς Διαμαντής, 2008

θα βυζαίναμε το μέλλον του ήλιου.

(κείμενο:Κατερίνα Παπαδοπούλου)

luna

Κοσμάς Διαμαντής, 2001


το δια πυρός και σιδήρου είναι λίγο μπροστά στο δια πυρός και ύδατος

(κείμενο: Κατερίνα Παπαδοπούλου)

the wall

τόξο

Κοσμάς Διαμαντής, 2003

έτσι να του παραδίνεσαι του έρωτα: με τα μάτια ίσια καταπάνω στο χαμό του και το κορμί ανάποδο τόξο στο βέλος του.

(κείμενο: Κατερίνα Παπαδοπούλου)

επιθυμία

Διαμαντής Κοσμάς, 1995

Θέλω να γράψω πάνω σου ένα χορό. Και θα ' ναι κουβάρι ένα σώμα, με επιθυμία γκρεμού.

κείμενο: Κατερίνα Παπαδοπούλου

στην κόψη θάλασσας

Διαμαντής Κοσμάς, 1995

έριχνε κάτι μικρά ξυλαράκια να πάρει μπρος καμένο το αίσθημα
γεμάτο πύον που' τρεχε στην κόψη
θάλασσας που 'ριχνε νοτιά μεριά αφίξεις/
νοτιά,να ' φερνε λέει ανάσες στο εξάρι τους
ανάσες στο εννιάρι
ανάσες ανάμεσα ανάκατα ανάποδα
σε αριστερόχειρες απογνώσεις
εκπνέοντας
δίνοντας
την ευκαιρία
ενός ακόμα θανάτου.

(κείμενο: Κατερίνα Παπαδοπούλου)