 |
| Διαμαντής Κοσμάς, 1995 |
έριχνε κάτι μικρά ξυλαράκια να πάρει μπρος καμένο το αίσθημα
γεμάτο πύον που' τρεχε στην κόψη
θάλασσας που 'ριχνε νοτιά μεριά αφίξεις/
νοτιά,να ' φερνε λέει ανάσες στο εξάρι τους
ανάσες στο εννιάρι
ανάσες ανάμεσα ανάκατα ανάποδα
σε αριστερόχειρες απογνώσεις
εκπνέοντας
δίνοντας
την ευκαιρία
ενός ακόμα θανάτου.
(κείμενο: Κατερίνα Παπαδοπούλου)
